Ze względu na wybrany kierunek studiów, moje zainteresowania oraz przyszłą pracę (mam nadzieję, że będę miała możliwość pracowania w zawodzie) nieraz sięgam po literaturę pedagogiczną. Co prawda, niektóre książki czytam z przymusu, ponieważ ich znajomość jest mi niezbędna na zajęciach, aczkolwiek zdarza mi się także sięgać po tego typu literaturę ze zwykłej ciekawości oraz wewnętrznej potrzeby. Tak stało się właśnie z książką pani Ignaciuk - "Dziecko z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej".
Barbara Konstanty Ignaciuk jest magistrem filologii polskiej, którą ukończyła na Uniwersytecie Gdańskim. Za pracę pedagogiczną i zwycięski program "Uczyć się i żyć w demokracji" została uhonorowana Nagrodą Pomorskiego Kuratora Oświaty. Ponadto była nauczycielką, prowadziła także terapię pedagogiczną z elementami Kinezjologii Edukacyjnej i pracowała z dziećmi upośledzonymi. Oprócz działalności w oświacie pisze wiersze. Ponadto, ukończyła podyplomowe studia wiedzy o kulturze, terapii pedagogicznej z elementami Kinezjologii Edukacyjnej oraz oligofrenopedagogikę. Ma na swoim koncie także działalność charytatywną.
Owa publikacja składa się z czterech głównych rozdziałów oraz pomocnego słowniczka, przydatnych aneksów oraz bogatej bibliografii, po którą może sięgnąć czytelnik pragnący poszerzyć swoją wiedzę na tematy poruszane w książce. Co istotne, autorka opiera się na konkretnym przypadku. Podmiotem jej badań jest Adam - szóstoklasista, cechujący się zaburzonymi funkcjami psychosomatycznymi.
Pierwszy rozdział stanowi wprowadzenie i zapoznanie się z omawianym przypadkiem. Autorka przybliża nam postać Adama, genezę i dynamikę jego zaburzeń, ich znaczenie oraz pomaga zrozumieć, czym tak naprawdę jest ADHD oraz ADD.
Drugi rozdział traktuje o zastosowaniu rysunku w psychoterapii, który okazuje się idealną formą ujawniania swoich uczuć oraz myśli, a do tego pomaga zapanować nad impulsywnością i frustracją. Niepozorny rysunek pozwala na bliższe poznanie danej osoby, która swoją osobistą ekspresją wewnętrznych doświadczeń, może dostarczyć wielu cennych informacji o sobie. W tym rozdziale czytelnik zdobywa informacje dotyczące korzyści terapeutycznych z zastosowania rysunków, terapii kolorami, aromaterapii oraz niektórych metod pomocnych w interpretacji obrazków, wychodzących spod pióra (bądź kredek) osoby badanej.
Trzeci rozdział nosi nazwę "Kinezjologia Edukacyjna" (kinezjologia - nauka o związkach ruchu ciała z organizacją i funkcjonowaniem mózgu). Znajdziemy tutaj propozycje niektórych ćwiczeń z tego działu, poznamy narzędzia niezbędne w pracy kinezjologicznej oraz przykładowy scenariusz zajęć terapeutycznych dla dzieci z nadpobudliwością psychoruchową oraz z trudnościami w uczeniu się.
Ostatni rozdział dotyczy rodzajów terapii, gdzie czytelnik znajdzie odpowiedzi na trapiące pytania, chociażby - jak unikać stresu, dlaczego tak trudno nauczycielom nawiązać nić porozumienia z rodzicami, a także dlaczego właśnie rodzice czasami nie potrafią porozumieć się z nauczycielami.
"Dziecko z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej ADHD i ADD" nie jest stricte teoretyczną pozycją. Barbara Konstanty Ignaciuk nie wywyższa się - jej starania nie polegają na uświadamianiu czytelników, jak mało wiedzą, ale na przybliżeniu danego przypadku i podzieleniu się swoimi spostrzeżeniami. Owa publikacja zawiera niezwykle cenne wskazówki mogące znaleźć zastosowanie w praktyce pedagogicznej oraz pracy terapeutycznej.
Ta publikacja to skarbnica wiedzy dla przyszłych i obecnych pedagogów, terapeutów, nauczycieli, psychologów oraz wszystkich osób, których interesuje taka tematyka i chciałyby zgłębić swoją wiedzę dotyczącą nadpobudliwości psychoruchowej. Naprawdę warto zapoznać się z tą pozycją, do czego zachęca przystępny język.
źródło: http://sylwuch.blogspot.com/2012/10/barbara-konstanty-ignaciuk-dziecko-z.html