Depresja… Podstępna, dziwna i bardzo trudna do leczenia choroba, która niezależnie od wieku, zainteresowań, wykształcenia czy całej masy innych czynników, może przytrafić się dosłownie każdemu. W obecnym świecie, coraz częściej choroba ta stwierdzana jest u dzieci i młodzieży, co każe się zastanowić dlaczego właśnie młodzi ludzie są na nią narażeni. Ten złożony problem stara się wyjaśnić Wioletta Radziwiłłowicz w swojej książce „Depresja u dzieci i młodzieży”.

 

Publikacja składa się z dwóch części – teoretycznej i praktycznej. Z pierwszej z nich dowiemy się czym zajmuje się psychopatologia, kto jest narażony na wystąpienie depresji oraz jakie mechanizmy chronią nas przed wystąpieniem objawów. Będzie też sporo miejsca poświęcone rozpowszechnieniu depresji w Polsce i na świecie, charakterystyce zespołu depresyjnego czy konsekwencjom psychospołecznym wywołanym zachorowaniem na depresję. Główną częścią będzie jednak obraz kliniczny i zróżnicowane objawy, które mogą wskazywać na to schorzenie. Druga część, empiryczna, skupia się głównie na badaniach prowadzonych przez autorkę. Pod lupę wzięto m.in. relacje emocjonalne w rodzinie, jakość związku małżeńskiego rodziców, przeżyte we wczesnym dzieciństwie tragiczne wydarzenia i wiele innych czynników, które mogły pośrednio lub bezpośrednio, wpłynąć na powstanie lub wyzwolenie objawów depresji.

 

Książka napisana jest fachowo i szczegółowo, bez przesadnego operowania specjalistycznymi terminami. Ilość materiałów źródłowych, z których autorka korzystała jest imponująca i gwarantuje wysoką jakość informacji. Tekst wzbogacają różne tabelki, schematy i wykresy, które pozwalają na szybkie przyswojenie niektórych zagadnień. Poza tym pogrubienia niektórych fragmentów zwracają uwagę na ważne kwestie, warte zapamiętania. Widać, że przedmiot został dogłębnie i wszechstronnie opracowany z dbałością o szczegóły.

 

„Depresja u dzieci i młodzieży” to książka potrzeba na polskim rynku. Autorka stara się usystematyzować wiedzę na temat stale rosnącego problemu, jakim jest depresja w coraz młodszych grupach rozwojowych. Polecam przede wszystkim pedagogom, psychologom, lekarzom i wszystkim pracującym z dziećmi lub młodzieżą, ponieważ to właśnie oni w pierwszej kolejności mogą zauważyć niepokojące symptomy. Pozdrawiam!!!