Oficyna Wydawnicza "Impuls" w ostatnim czasie wydała dwie książeczki autorstwa Anety Noworyty, których bohaterowie są istotami baśniowymi. Jedną z nich jest „Zosia i książę Elfów”. Jest to piękna, wzruszająca opowieść o prawdziwej przyjaźni, która nawiązała się pomiędzy człowiekiem a inną istotą żyjącą. Przepełniona wspaniałymi opisami natury, które pobudzają w czytelniku chęć przeniesienia się w te bajowe światy, ale również niesamowicie pobudzaja wyobraźnię, która pozwala na znalezienie się w tym świecie. To książeczka silnie oddziałująca na emocje, przywołująca głębokie uczucia – od smutku, szczęścia, poprzez łzy i śmiech, aż po głębokie przemyślenia o przemijaniu i odejściu ważnych, kochanych dla nas ludzi.

Znudzony beztroskim życiem elf – książę z baśniowej krainy, o imieniu Filip, szuka przygód w nieznanym, tajemniczym dla niego świecie ludzi. Podczas jednej ze swoich wypraw do wioski ludzi spotyka dziewczynkę, która wygląda jak rusałka. Zafascynowany urodą Zosi i jednocześnie jej innością postanawia zaprosić ją na świętojańską zabawę do swojego królestwa, rozciągającego się wśród łąk pod Starym Lasem. Zosia zostaje zamieniona w elfa za sprawą magicznych skrzydeł motyla, które ofiarowane są jej na czas letni. Każdą noc dziewczynka spędza, bawiąc się i tańcząc z mieszkańcami elfickiej krainy. Przyjaźń między elfem a Zosią rozkwita, jak kwiaty podczas ciepłego lata. Zima przynosi jednak zapowiedź śmierci, której może zapobiec tylko królowa Natura. Czy księciu uda się uratować swą przyjaciółkę?

W książeczce, obok głównego nurtu narracji, znajdziemy również ładne, krótkie wierszyki, rymowanki i pieśni, które przenoszą nas w tą fantastyczną, pełną tradycji ludowych, znaną z dawnych przekazów krainę. Wspaniałe ilustracje wykonane poprzez samą autorkę przydają życia tej opowieści. Obrazki zawierają sporo detali, a bogata paleta naturalnych barw na pewno pozytywnie wpływa na jej odbiór, lecz przede wszystkim oddaje klimat elfiej, baśniowej krainy i pobudza wyobraźnię.

Młody czytelnik ma okazję spojrzeć na świat z innej perspektywy, zapoznaje się z innością, różnicami, jakie występują pomiędzy różnymi istotami żyjącymi. Poznaje zasady, które należy akceptować i podporządkować się im, choć czasami trudno się z nimi pogodzić. Zaznajamia się z rzeczami nieuniknionymi i z przemijaniem, które jest nieodłącznym elementem naszego życia.

Czytając ją z własną, 6-letnią córką, dawno nie widziałam tak silnych reakcji, wyzwalających skrajne odczucia i dużą dawkę wrażliwości na piękno i smutek tego świata. Tak ogromnego zainteresowania podczas czytania, a później – stawiania mądrych pytań skłaniających do rozwijania ważnych tematów, rozmyślań i refleksji.

Ta fantazyjna opowieść, która pobudza uczucia i wyobraźnię młodego czytelnika, przeznaczona jest dla dzieci w wieku 3-8 lat. Uważam, że również dorośli z przyjemnością przeniosą się w tą baśniową krainę i przeżyją razem ze swoimi pociechami piękną podróż, a przede wszystkim książeczka Anety Noworyty stanie się doskonałym tłem dla rozmów o rzeczach ważnych.

Jest to jedna z piękniejszych opowieści jakie w ostatnim czasie miałam przyjemność czytać.

Znudzony swoim beztroskim życiem elf wyrusza w podróż po świecie ludzi.
Podczas wyprawy poznaje śliczną dziewczynkę Zosię, która wygląda jak najpiękniejsza Rusałka.

Elf zabiera ją ze sobą do swojego królestwa, gdzie odbywa się zabawa z okazji nocy świętojańskiej i zamienia Zosię w elfa.

Zosia dzień i noc bawi się z elfami, jednakże wraz z nadejściem Zimy, nadchodzi też śmierć, której może zapobiec tylko Natura.

Pozostawiam Was z tym pytaniem i mam nadzieję, że chociaż troszkę zachęciłam do przeczytania;)

Książka opowiada przepiękną historię o przyjaźni i oddaniu, jest niezwykle wzruszająca.
Ilustracje moim zdaniem mogły być lepsze, te są za mało kolorowe i nie przyciągają uwagi tak jakby mogły. Ale mimo to książkę warto sprezentować dziecku:)

"Zosia i książę Elfów" to piękna, wzruszająca i nastrojowa baśń traktująca o sile i wartości przyjaźni, która w prostych, ale przejmujących słowach oswaja dziecko z pojęciem i istotą śmierci. To książeczka, która porusza, ale nie przestrasza, łagodnie skłaniając do refleksji na trudny temat umierania.

Opowiada ona o księciu Elfów imieniem Filip, który zaprzyjaźnia się z chorą dziewczynką Zosią. Czarodziejskie skrzydełka, których jej użycza, pozwalają dziewczynce harcować do woli każdej letniej nocy wraz ze swoim przyjacielem i innym Elfami. Zosia bardzo sobie ceni te chwile, tym bardziej, że w ludzkiej postaci stan jej zdrowia nie pozwala na podobne szaleństwa.

Niestety, wraz z nadejściem zimy Filip musi opuścić przyjaciółkę, gdyż Elfy zapadają w zimowy sen. Matka Natura uświadamia go, że Zosia nie tylko nie może zamienić się na stałe w Elfa, ale że wkrótce umrze i książę nigdy już jej nie zobaczy. Filipowi bardzo trudno jest się z tym pogodzić; jednak pewną pociechę przynoszą mu ostatnie słowa Zosi, które utwierdzają go w przekonaniu, że ona zawsze będzie przy nim, ponieważ ich przyjaźń jest nieśmiertelna.

Lektura tej książeczki uświadamia nam, jak ważne dla prawidłowego rozwoju emocjonalnego dziecka jest rozmawianie z nim także o sprawach nieprzyjemnych, bolesnych i budzących lęk, jak choroba i umieranie.
Ta króciutka, ale treściwa książeczka stwarza odpowiednią atmosferę do takiej rozmowy, stanowi preludium pozwalające dziecku wyciszyć się, podejść do zagadnienia z należytą powagą, jednak bez lęku, niemal swobodnie. Oswaja dziecko z nieuchronnością pewnych zdarzeń łagodnie i z wyczuciem taktu, co jest nieocenione przy podejmowaniu podobnej tematyki o tak znacznym ciężarze gatunkowym.
Nie jest to jednak opowieść tylko i wyłącznie o umieraniu; to wbrew pozorom pogodna opowieść, dzięki której dziecko uświadamia sobie, jak wielkie znaczenie w życiu ma przyjaźń oraz jak ogromną rolę odgrywa w nim prawdziwy przyjaciel.

Mądre, choć nostalgiczne przesłanie skutecznie osładza cudowny, baśniowy klimat oraz przyjazny, barwny świat wykreowany przez autorkę.

Książeczka ta z pewnością zainteresuje nie tylko młodego czytelnika; dla rodzica stanowić będzie zgrabny punkt wyjścia do ważkich rozmów na tematy fundamentalne. To piękna i mądra lektura, którą serdecznie wszystkim polecam.

Recenzja: Isadora
źródło: http://zwiedzamwszechswiat.blogspot.com/2011/05/zosia-i-ksiaze-elfow.html

Tak jak kwiaty wyrastają z malutkich ziarenek, kwitną, a potem więdną i umierają, tak Ludzie rodzą się, a kiedy przyjdzie ich czas, muszą odejść.

Jest w tej bajce coś wyjątkowego, chociaż sama historia nie jest oryginalna i zaskakująca. W trakcie jednej z przechadzek książę Elfów poznaje Zosię – chorowitą, piękną dziewczynkę. Rodzi się miedzy nimi przyjaźń tak silna, że książę Filip ofiarowuje Zosi skrzydła motyla, które w magiczny sposób zmniejszają dziewczynkę. Pozwalają Zosi nie tylko poznać świat Elfów, ale przede wszystkim na pewien czas odzyskać szczery uśmiech, apetyt, zdrowie i pełnię życia. Jednak lato nieuchronnie chyli się ku końcowi, więdną kwiaty, spadają liście, a Elfy szykują się do zimowego snu. Co stanie się z Zosią? Co planuje książę Filip?

Piękna opowieść o przyjaźni, marzeniach i... o odejściu. Pozornie zwyczajna, ale właśnie ta prostota chwyta za serce i porusza nasze wrażliwe struny. Wzbogacona o ilustracje, które przywołują wspomnienia o pierwszych czytanych przeze mnie samodzielnie bajkach. Odrobinę... archaiczne, sprawiające wrażenie malowanych farbami plakatowymi, z widocznymi pociągnięciami pędzla idealnie współgrają z opisami przyrody. Czar słowa i ilustracji przenosi nas w pachnący, barwny i rozbrzmiewający perlistym śmiechem świat pól, łąk i lasów.

Autorka, nie uderza w patetyczny ton, ale w sposób bardzo delikatny dotyka ważnego zagadnienia. Bajka może stać się doskonałym punktem wyjścia do rozmowy z naszym dzieckiem. O przyjaźni mimo różnic, o poświeceniu i oddaniu. Z racji smutnego wydźwięku, Zosię i księcia Elfów proponowałabym jako lekturę dla dzieci powyżej 6 – 7 roku życia.

Kiedy poczujesz się samotny, popatrz na wieczorne niebo usłane gwiazdami. Tam właśnie będę.

Anna Sukiennik
źródło: http://tylkoskonczerozdzial.blogspot.com/2019/02/zosia-i-ksiaze-elfow-aneta-noworyta.html