Monografia dotyczy wprawdzie otępienia czołowo-skroniowego, jak zapowiada tytuł książki, ale jest ona jednocześnie rzetelnym studium badawczym w obszarze otępienia typu Alzheimera. Praca wnosi istotny wkład do wiedzy o wczesnym rozpoznawaniu objawów tej choroby. Autor daje diagnoście w trudnym zabiegu różnicowania objawów z chorobą Alzheimera, narzędzia dostępne i niedrogie. Książka dostarcza cennych informacji o koincydencji stosowania metod neuropsychologicznych z metodami neuropatologicznymi, szczególnie na wstępnych etapach pojawiania się objawów otępiennych. Praca zwraca uwagę na podstawowy problem diagnostyczny otępienia neurodegeneracyjnego w postaci braku ścisłej korelacji między patologią laboratoryjną a kliniczną. Praca posiada również znaczącą wartość praktyczną w postaci wskazania rozstrzygnięć umożliwiających wczesne podjęcie właściwej terapii. Monografia znakomicie wpisuje się w krąg literatury psychologicznej dotyczącej badania otępień, literatury skąpo ciągle reprezentowanej w dorobku naukowym w Polsce i na świecie. Na podkreślenie zasługuje również bogato przedstawiona literatura przedmiotu, uwzględniająca najbardziej aktualne wyniki badań światowych (nawet z 2008 roku).

Dr hab. med. Bożena Grochmal-Bach, prof. nadzw. UJ

    Zmiany demograficzne zmierzające w kierunku „siwienia społeczeństw” w krajach rozwiniętych stawiają poważne wyzwania pod adresem rządów, badaczy reprezentujących szereg dyscyplin naukowych i klinicystów, a także społeczności lokalnych i rodzin. Przykładem odpowiedzi na takie wyzwanie jest niniejsza monografia, w której Autor przedstawia otępienie czołowo-skroniowe z perspektywy neuropsychologii – nauki ukierunkowanej na rozwój wiedzy o mózgowiowych mechanizmach funkcjonowania człowieka w normie i w patologii oraz ukierunkowanej na praktykę kliniczną: diagnostyczną i terapeutyczno-rehabilitacyjną. Monografia zawiera wnikliwą analizę stanowisk teoretycznych i charakterystyk klinicznych, które uzasadniają autorski program badań, zmierzających do udokumentowania zaburzeń poznawczych i behawioralnych charakterystycznych dla początkowego okresu rozwoju otępienia czołowo-skroniowego, pozwalających odróżnić je od otępienia typu alzheimerowskiego. Prezentowana monografia adresowana jest do badaczy – poszukujących odpowiedzi na ważne pytania oraz klinicystów – opracowujących diagnozę i realizujących ukierunkowane przez diagnozę formy pomocy psychologicznej, ale także do wszystkich Czytelników zainteresowanych zrozumieniem zachowań człowieka, któremu coraz częściej zdarza się odbiegać od przyjętych w jego środowisku standardów, który sam nie rozumie swojego zachowania i nie jest w stanie świadomie go kontrolować.

Prof. zw. dr hab. Danuta Kądzielawa