Wstęp

 

Rozdział 1

Powojenna odbudowa i przebudowa

systemu doskonalenia nauczycieli (1944–1947)

 

1.1. Sytuacja społeczno-polityczna odradzającego się państwa

1.2. Walka o kierunek przeobrażeń w szkolnictwie

i w Związku Nauczycielstwa Polskiego

1.3. Oczekiwania wobec nauczycieli

1.4. Powrót do przedwojennych związkowych tradycji doskonalenia

1.4.1. Konferencje rejonowe

podstawą samokształcenia kadr nauczycielskich

1.4.2. Inne formy wspierania

ruchu samokształceniowego nauczycieli przez ZNP

 

Rozdział 2

Zmiany w teleologii i w strukturze doskonalenia nauczycieli

w czasach ofensywy ideologicznej (1948–1955)

 

2.1. Uwarunkowania społeczno-polityczne przemian oświatowych

2.2. Orientacja na ideologizację, ateizację i sowietyzację szkoły

2.3. Walka o nowe oblicze

kształconych dla szkolnictwa kadr nauczycielskich

2.4. Wysiłki ZZNP na rzecz przebudowy oblicza ideowego nauczycieli

2.4.1. Konferencje rejonowe

2.4.2. Szkolenie ideologiczne

2.4.3. Komisje szkolno-pedagogiczne i narady wytwórcze

 

Rozdział 3

Częściowa odwilż w doskonaleniu nauczycieli

w klimacie popaździernikowych wydarzeń (1956–1959)

 

3.1. Proces destalinizacji systemu społeczno-politycznego

3.2. Dyskusje nad obliczem oświaty i pozorne próby

dokonania zasadniczych zmian

w szkolnictwie i edukacji nauczycielskiej

3.3. Ideologiczny wymiar przedmiotowo-metodycznego

i społeczno-politycznego doskonalenia nauczycieli

w ramach reaktywowanych związkowych ognisk metodycznych

3.3.1. Formy wspierające ruch samokształceniowy nauczycieli

3.3.1.1. Konferencje rejonowe

3.3.1.2. Odczyty pedagogiczne

3.3.2. Kursy przedmiotowo-metodyczne

 

Rozdział 4

Tendencje do unifikacji doskonalenia nauczycieli

w okresie poszukiwania skutecznej koncepcji

„jednolitego frontu wychowania” (1960–1970)

 

4.1. Uwarunkowania społeczno-polityczne

4.2. Programowa i strukturalna reforma szkolnictwa

4.3. Związkowe doskonalenie nauczycieli

na potrzeby nowych strategii edukacyjnych

4.3.1. Ruch samokształceniowy

4.3.2. Wspieranie ruchu postępu pedagogicznego przez ZNP

 

Rozdział 5

Doskonalenie zawodowe nauczycieli w warunkach

umacniania politycznego sensu szkoły (1971–1979)

 

5.1. Nowa polityka społeczno-gospodarcza i zmiany administracyjne

5.2. Próby radykalnych przekształceń strukturalnych szkolnictwa

5.3. Zmiany w statusie społeczno-prawnym i w kształceniu nauczycieli

5.4. Wytyczne naukowej pedagogiki socjalistycznej

podstawą edukacji w związkowych formach doskonalenia

5.4.1. Konferencje teoretyczno-pedagogiczne

5.4.2. Wspólne inicjatywy ZNP i władz oświatowych

w rozwijaniu ruchu postępu pedagogicznego

 

Rozdział 6

Przemiany w doskonaleniu zawodowym nauczycieli

w okresie wielowymiarowego kryzysu (1980–1989)

 

6.1. Rozpad systemu socjalistycznego

6.2. Kolejne próby zmian w systemie szkolnym

6.3. Obniżanie standardów edukacji nauczycielskiej

sposobem rozwiązywania problemów szkolnictwa

6.4. Modyfikacja systemu doskonalenia wobec opozycyjnych żądań

przywrócenia szkole jej pedagogicznego sensu

6.4.1. Erozja związkowego doskonalenia nauczycieli

6.4.1.1. Konferencje rejonowe

6.4.1.2. Społeczny ruch postępu pedagogicznego

 

Zakończenie

Bibliografia

Opracowania związane z przedmiotem badań

Publikacje z konferencji, sympozjów i sesji naukowych

Wykaz skrótów