Doktor habilitowany, profesor nadzwyczajny Uniwersytetu Gdańskiego.

Autor pięciu książek o tematyce penitencjarnej: Deprawacja młodzieży a zakład pracy (1977), Wprowadzenie do pedagogiki penitencjarnej (1994), Psychospołeczne uwarunkowania pracy resocjalizacyjnej personelu więziennego (2001), Więzienie jako instytucja karna i resocjalizacyjna (2003), Sens i bezsens resocjalizacji penitencjarnej – casus polski. Studium penitencjarno-pedagogiczne (2006) oraz kilkudziesięciu publikacji naukowych z zakresu patologii społecznej, kryminologii, penitencjarystyki.

Członek i założyciel Polskiego Towarzystwa Penitencjarnego. Przez 17 lat pełnił funkcję dyrektora zakładu karnego. Był współinicjatorem utworzenia studiów resocjalizacyjnych na Uniwersytecie Gdańskim oraz Zakładu Patologii Społecznej i Resocjalizacji, którym kieruje. Obecnie jest dziekanem Wydziału Nauk Społecznych Uniwersytetu Gdańskiego.