(ur. 16.02.1970) – doktor nauk społecznych z zakresu pedagogiki. Doktorat na podstawie rozprawy Pedagogiczny dyskurs psychologii humanistycznej obroniony na Uniwersytecie Gdańskim 19 stycznia 2017. Absolwent pedagogiki opiekuńczo-wychowawczej Uniwersytetu Gdańskiego. Pracował jako asystent w Zakładzie Metodologii Badań Pedagogicznych w Instytucie Pedagogiki UG w latach 1997–2001.

Zainteresowania badawcze autora obejmują przede wszystkim problematykę kulturowych kontekstów teorii społecznej, roli i znaczenia edukacyjnego psychologii humanistycznej oraz szeroko rozumianej duchowości w kontekstach społecznych praktyk. Ostatnio zainteresowania skupione wokół edukacyjnych kontekstów teorii integralnej Kena Wilbera.

Zwycięzca konkursu na debiut naukowy w kwartalniku „Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja” tekstem Narratologia ponowoczesna: uniwersalizm metafory narracji w kulturze współczesnej (2000).

Autor książek: Dyskurs, tekst i narracja. Szkice o kulturze ponowoczesnej (Oficyna Wydawnicza Impuls, Kraków 2002), Pedagogiczny dyskurs psychologii humanistycznej (Wydawnictwo Naukowe Katedra, Gdańsk 2018) oraz Fale istnienia. Moje spotkania z Kenem Wilberem (Wydawnictwo Naukowe Katedra, Gdańsk 2019).

Ponadto autor artykułów w czasopismach pedagogicznych i publikacjach pokonferencyjnych.