Clive Robbins, urodzony w 1926 roku, jako nastolatek uczył się muzyki. W wieku 16 lat wstąpił do powietrznych sił zbrojnych. Po kontuzji ręki zaczął studiować fotografie i malarstwo. Po studiach podjął prace nauczyciela w Sunfield Children Home – szkole dla dzieci głęboko upośledzonych. Szkoła ta funkcjonowała zgodnie z ideami antropozofii. W metodzie tej, dziedziny sztuki wykorzystywane są do celów terapeutycznych - terapia i kształcenie tworzą jedno.

W 1958 roku, w momencie spotkania obu Panów – Clive Robbins był na etapie poszukiwań nowych metod terapii, które mógłby wykorzystać w swojej pracy z dziećmi. Natomiast, w tym samym czasie, Paul Nordoff porzucił swoja karierę pedagoga, ponieważ doszedł do wniosku, że najpiękniejsza funkcją, jaką muzyka może pełnić jest właśnie funkcja terapeutyczna. Sesje indywidualne oparte były całkowicie na improwizacji. Osoby biorące udział w sesji wspólnie tworzyły muzykę. Swoja metodę rozpowszechniali w Centrum dla Dzieci Cierpiących na Autyzm przy Uniwersytecie w Pensylwanii oraz w Centrum Logopedii w Wichita w Kansas. Pracowali również w Szkole Specjalnej w Filadelfii. W latach 1967-74 podróżowali po Skandynawii kontynuując prace terapeutyczna i rozpowszechniając muzykoterapię w świecie. W tym czasie opracowali swoje trzy podstawowe dzieła: „Terapia muzyczna dla dzieci upośledzonych”, „Terapia muzyczna w kształceniu specjalnym”, oraz „Kreatywna terapia muzyka”.

W 1974 roku w Londynie miała miejsce pierwsza sesja treningowa dla terapeutów. Tam właśnie powstało pierwsze Centrum Kształcenia - Nordoff/Robbins Music Therapy Center oraz program treningowy dla muzykoterapeutów. Centrum Kształcenia w Londynie było pionierem w wykorzystywaniu metody w pracy  pacjentami dorosłymi.

W 1975 roku Clive Robbins wraz z żoną Carol podjęli pracę z dziećmi z zaburzeniami słuchu metodą Nordoff/Robbins. Byli pierwszymi osobami, które próbowały wykorzystać muzykoterapię przy tego typu zaburzeniach, aby sprowokować pewien rozwój zmysłu. W tym czasie powstało ich wspólne dzieło: „Muzyka dla osób z zaburzeniami słuchu i dla innych grup specjalnych”.

Po śmierci Paula Nordoffa w roku 1977, powstał program szkoleniowy dla muzykoterapeutów w Witten, w Niemczech. W tym samym czasie metoda opracowana przez Nordoffa/Robbinsa znalazła zastosowanie w różnych dziedzinach pedagogiki i medycyny. Obecnie ośrodki pracujące metodą Nordoffa/Robbinsa znajdują sie m.in.: w Afryce Południowej, w Szkocji, w Japonii, w Korei i w Australii.

Fragmenty tekstu „Muzykoterapia kreacyjna” autorstwa Walerii Skiba