prof. dr hab., pedagog społeczny. Urodził się w 1950 roku. Dzieciństwo i lata szkolne spędził w Kruszwicy. Następnie studiował historię na UMK w Toruniu. Jednocześnie żywo interesował się problemami oświaty oraz szeroko pojętej edukacji, zwłaszcza w środowiskach społecznie zaniedbanych.

Aktywnie działał w studenckim ruchu naukowym, w ramach którego uczestniczył w pionierskich wówczas badaniach (w latach 70.). m.in. nad funkcjonowaniem w tzw. typowych środowiskach wychowawczych, w tym także szkół oraz rodzin wiejskich. Współtworzył znaną później w Polsce „toruńską szkołę pedagogiki społecznej”, której liderami byli tacy pedagodzy, jak: Z. Kwieciński, S. Kawula, W. Wincławski, R. Borowicz, J. Materne. Dyplom magistra historii uzyskał w 1973 roku. W tym samym roku został zatrudniony jako nauczyciel w szkole wiejskiej, a także w Instytucie Pedagogiki i Psychologii UMK. Pięć lat później obronił rozprawę doktorską pod kierunkiem prof. S. Kawuli. W latach 1978–1995 brał udział w wielu programach badawczych, dotyczących m.in. roli szkoły w środowisku, wychowania w rodzinie, aktywizacji sił społecznych, konfliktu jako składnika procesów wychowawczych. Pełnił liczne funkcje, m.in. kierownika Zakładu Pedagogiki Społecznej na UMK, UWM oraz USz, dziekana oraz prodziekana UWM. Współtwórca i pierwszy dziekan Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej we Włocławku. Założyciel czasopisma „Wychowanie na co Dzień”, założyciel oraz prezes Toruńskiej Fundacji Edukacyjnej. Autor około 180 publikacji, w tym 8 książek, wśród których są publikacje stanowiące podstawę ubiegania się o stopień doktora habilitowanego (1987) oraz tytuł profesora (1995). Promotor około 1400 prac licencjackich, magisterskich oraz dyplomowych na kilku uczelniach, 16 prac doktorskich, a także recenzent kilkudziesięciu rozpraw doktorskich, habilitacyjnych oraz profesorskich.

Jest miłośnikiem czynnie uprawianego sportu (szczególnie piłki nożnej, tenisa ziemnego i biegania), a także dobrej rockowej muzyki, teatru oraz kabaretu. Od ponad 35 lat żonaty, ma córkę.