Szukaj
Nasi Autorzy
Adamek Irena Sawicki Witold

Harcmistrz Witold Sawicki, pseudonimy: Andrzej, Jerzy, Burzański, Profesor, Tolek; historyk prawa, doktor habilitowany, urodził się 13 lutego


1904 roku w Humaniu (obecnie Ukraina), zmarł 13 maja 1973 roku w Otwocku. Był synem Mirosława (1870–1944), adwokata, w latach 1928–1930 wiceprzewodniczącego ZHP, założyciela i wydawcy „Strażnicy Harcerskiej”, wiceprzewodniczącego Hufców Polskich, i Zofii Piotrowskiej.


    1912 – wstąpił do 2. Warszawskiej Drużyny Harcerzy
    1920 – wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej jako ochotnik-sanitariusz
    1921–1924 – pełnił funkcję drużynowego 48. Drużyny Harcerzy w Warszawie
    1926–1930 – był członkiem Wydziału Organizacyjnego Głównej Kwatery Męskiej
    1930 – zainicjował i założył Krąg Starszoharcerski „Klub Włóczęgów” w Warszawie, który w 1934 roku zmienił nazwę na Krąg Starszoharcerski im. Świętego Jerzego
    1939 – wszedł w skład Komendy Pogotowia Harcerzy
    27 września 1939 – uczestniczył w spotkaniu, podczas którego zapadła decyzja o przejściu ZHP do konspiracji
27 października 1939 – dołączył do nowej tajnej organizacji harcerskiej pod nazwą Hufce Polskie, założonej przez Stanisława Sedlaczka
    1939–1941 – był zastępcą Naczelnika Hufców Polskich
    1941–1945 – pełnił obowiązki Naczelnika Hufców Polskich
    Od czerwca 1942 – prowadził rozmowy z Szarymi Szeregami dotyczące scalenia działających w konspiracji organizacji harcerskich
    1 czerwca 1944 – wszedł w skład wspólnej komisji zjednoczeniowej
    1944 – w powstaniu warszawskim walczył na Woli i Starym Mieście w Kompanii „Harcerskiej” Batalionu „Gustaw”
    18 września 1944 – został mianowany podporucznikiem; po upadku powstania warszawskiego został wywieziony do Niemiec, przebywał w obozach jenieckich Fallingbostel XIB, Bergen-Belsen XIB-Z i Grossborn DII
    1945 – po powrocie z niewoli wykładał na Uniwersytecie Jagiellońskim historię prawa powszechnego
    Grudzień 1945 – został aresztowany przez UB, osadzony w więzieniu na Rakowieckiej w Warszawie, skazany na pięć lat pozbawienia wolności
    1 maja 1947 – zwolniono go na mocy amnestii
    1948 – podjął pracę w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim
    Maj 1952 – został ponownie aresztowany, zwolniony po półrocznym więzieniu z zakazem pracy akademickiej
    1956 – po październiku wrócił do pracy naukowo-dydaktycznej na wydziale prawa Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie

Należał do prawicowego katolicko-narodowego nurtu harcerstwa, współpracował z miesięcznikiem „Strażnica Harcerska”, ukazującym się od 1929 roku. Od 1926 roku był członkiem organizacji Porozumienie Antykomunistyczne, powstałej z inicjatywy Henryka Glassa i Stanisława Sedlaczka. Ideowo związany był z Obozem Wielkiej Polski, a następnie Stronnictwem Narodowym. Od 1936 roku prowadził z ojcem kancelarię adwokacką.


Odznaczony Krzyżem Walecznych.

Harcerski słownik biograficzny, t. 3, red. J. Wojtycza, Muzeum Harcerstwa – Marron Edition, Warszawa 2012, s. 189–190.  Jarzembowski K., Kuprianowicz L., Harcmistrzynie i harcmistrze Związku Harcerstwa Polskiego mianowani w latach 1920–1949, Barbara HUP B. Gąsiorowska, Kraków 2006, s. 183.

 

 



Powrót
Wróć do autorów

Odwiedziło nas użytkowników
COPYRIGHT © 2024 OFICYNA WYDAWNICZA "IMPULS"

Ta strona używa ciasteczek (cookies), dzięki którym nasz serwis może działać lepiej.
Korzystanie, bez zmiany ustawień przeglądarki internetowej, oznacza akceptację niniejszej Polityki prywatności stosowania plików cookies
   Zgadzam się