Ukończyła filologię polską na Uniwersytecie im. A. Mickiewicza. Zadebiutowała w 1992 r. w almanachu "Kropla", choć już wcześniej prezentowała swoje utwory publicznie oraz drukowała wiersze na łamach następujących czasopism: "Nurt", 'Gazeta Poznańska", "Głos Wielkopolski", "Informator Kulturalny i Turystyczny woj. leszczyńskiego", "7 Dni", "Nie w moim imieniu" (almanach, Poznań 1991 r.).

Hanna Szeląg jest laureatką kilku konkursów poetyckich, m.in.: XI (wyróżnienie za wiersz ...Jeszcze drży powietrze (Mojej Babci) i XII Międzynarodowego Listopada Poetyckiego, Kościańskich Warsztatów Literackich, Turnieju Wierszy o Poznaniu i Wielkopolsce (wyróżnienie za wiersz Kasztany), Konkursu Salonu Artystycznego im. Jackowskich, VII Ogólnopolskiego Konkursu Wierszy o Laur Klemensa Janickiego (wyróżnienie za wiersz Kobieta w czerni), Konkursu jednego wiersza w Kościanie (wyróżnienie za wiersz Kopaszewska pamiątka po wielkim wieszczu).

Hanna Szeląg należy do Klubu Literackiego w Poznaniu. Jej pasją jest teatr. Pracę magisterską napisała z zakresu teatru oświeceniowego, a w szkole, w której pracuje prowadzi zajęcia teatralne. Jej zespół nosi nazwę A TO MY. Owocem zebranych doświadczeń są scenariusze przedstawień szkolnych zebrane w niezwykle popularnym zbiorze Czas na scenę (2005).

Zawodowo zajmuje się nauczaniem. Jest nauczycielem dyplomowanym. Pracowała w szkole podstawowej w Poznaniu i Lusowie (oprócz nauczania języka polskiego i historii prowadziła tam świetlicę i świetlicę socjoterapeutyczną), w liceum i gimnazjum. H. Szeląg jest ponadto utalentowanym scenografem, sama wykonuje rekwizyty i różne elementy scenograficzne (przez dziewięć lat prowadziła zakład krawiecki). Wszędzie, gdzie uczyła zakładała zespół. Grupa z Lusowa wygrał Przegląd Teatrów w Tarnowie Podgórnym.

Od siedmiu lat organizuje Przegląd Teatrów Gimnazjalnych. Jest także prezesem Stowarzyszenia Pomocy Dzieciom i Rodzinom "Amici".

Swoje zainteresowania H. Szeląg pogłębia na podyplomowych studiach z reżyserii.

Prywatnie: mieszka na osiedlu na Ratajach w Poznaniu, jest mężatką i matką trojga dzieci.

Bibliografia: T. Sekuła, Zwabiona w lustro, "Informator kulturalny i turystyczny 1989, nr 7; M. Kośmider, Aby „dobre było”, wstęp do tomiku Na progu człowieka; „Biesiada literacka w zagrodzie Stanisława Neumerta” („7 Dni", 1991 r., nr 8, s. 25), "Spotkania" (wiosna 1992), "Nurt" (kwiecień 1989)

Tomiki: Kropla (1992), Czerpanie wyrazu (1999), Na progu człowieka (2004)

Wiersze poświęcone Wielkopolsce: Czech, Pamiątkowe zdjęcie Starego Żegrza, Metamorfoza, Podanie (o zamku w Rydzynie), Blask Poznania, Kasztany (Andrzejowi Babińskiemu).