KSIĘGA HARCÓW (wersja papierowa)

Seria wydawnicza „Przywrócić Pamięć” ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911–1939.

Reprint wydania z 1936 r.: Księga harców. Na tropie przygody

   „Przyjaciel świata” i „leśny człowiek”, taki co to słyszał, jak trawa rośnie — to harcerz.

    Z zamiłowaniem przebiegając ścieżki leśne i polne miedze, wie on, co się wokół niego dzieje, umie nazwać po imieniu drzewa, kwiaty i zioła, ma prawdziwych, zwierzęcych i ptasich przyjaciół.

    Harcerz zabiega pilnie o zdobycie wszelkiej wiedzy o tajnikach przyrody, ukrytej przeważnie przed oczami pospolitego „cywila”.

Ale wiedza ta kryje się głęboko w gęstwinie leśnej, w wątłych kształtach ziół łąkowych, w szmerach, szeptach i zawołaniach, zrozumiałych tylko dla wtajemniczonych. Żeby ją zgłębić, trzeba mieć wzrok bystry i umiejący patrzeć, ucho czułe, ruchy zgrabne.

Trzeba być dzielnym, prawym i sprawnym. Trzeba wyrobić w sobie cechy wywiadowcy, tropiącego swą „zwierzynę” po najbardziej nikłych śladach.

 

CECHY WYWIADOWCY

WZROK

bystry jest nieodłączną cechą dobrego wywiadowcy. Żeby wiedzieć, co się wokoło mnie dzieje, muszę umieć spostrzegać, dojrzeć każdy przedmiot, wart mego zainteresowania. Ludzie często patrzą przed siebie bezmyślnie. Spojrzenie ich ślizga się po wielu widocznych przedmiotach, a nie chwyta ich obrazu. Takie patrzenie, to gapiostwo niegodne wywiadowcy. Harcerz musi nauczyć się jednem spojrzeniem ogarnąć i dostrzec nietylko przedmioty, najbardziej rzucające się w oczy, ale i te, które nie wyróżniają się na pierwszy rzut oka niczem szczególnem. A te zwykle są dla niego najbardziej interesujące.

Przy każdej okazji ćwicz się w spostrzegawczości: na wycieczce, na ulicy, w szkole, w domu. Jednym rzutem oka staraj się dostrzec jak najwięcej szczegółów ubrania mijanego człowieka, czy umeblowania pokoju, którego drzwi otwierasz. Wnet nabierzesz wprawy, a otoczenie nazwie cię bystrookim.

Nie zawsze jednak da się wszystko dojrzeć od pierwszego wejrzenia. Gdy rogacz wychodzi z lasu na polanę, nieraz kilkanaście minut stoi nieruchomo na skraju zarośli bystro patrząc, węsząc i nadsłuchując na wszystkie strony. Dopiero ta dłuższa obserwacja daje mu pewność, czy niema wpobliżu niebezpieczeństwa. Zdolność obserwacji jest drugą skolei cechą wywiadowcy. Obserwacja terenu pozwala nam ujrzeć szczegóły, niedostrzegalne w pierwszej chwili. Obserwacja wyrazu ludzkich twarzy, ich ruchów i zachowania pozwala nam wnioskować o ich przeżyciach i wyciągać stąd wnioski, które mogą doprowadzić do oddania ludziom niejednej przysługi. Niema nic bardziej zajmującego nad taką obserwację. Popróbuj tylko i wprawiaj się w niej pilnie.

Aby jednak wzrok mógł spełniać dobrze swoje zadanie, trzeba oczy szanować. Oto kilka rad, które pozwolą ci utrzymać oczy w dobrym stanie.

Staraj się nie czytać przy złem oświetleniu: słabem, nazbyt czerwonem, migocącem.
Nie patrz wprost w słońce, lub bardzo ostre światło sztuczne.
Pracując długo nad książką, czy przy pisaniu staraj się co pewien czas przenieść wzrok na jakiś przedmiot daleki.
Jeśli masz słabe oczy, postaraj się o odpowiednie szkła. Wcześnie włożone szkła uchronią oczy przed dalszem osłabieniem.
Nie trzyj oka palcem, szczególnie jak ci coś do niego wpadnie, tylko staraj się delikatnie wyjąć to, co oko rani. Chroń oczy przed kurzem. Każdy uraz oka i chorobę powiek lecz starannie.

 

 

 

 

Polecamy również z tej kategorii:

Inne książki tego autora: