Sztuka w edukacji i terapii (wersja papierowa)

Książka ukazuje możliwości sztuki w zastosowaniach edukacyjnych i terapeutycznych - rolę arteterapii, psychoterapii kreatywnej, filmoterapii, bajkoterapii oraz choreoterapii klinicznej. Ukazuje aspekt diagnostyczny i terapeutyczny rysunku dziecka. Pokazuje, jak ważne w edukacji i terapii są taniec i muzyka, jak wykorzystać śpiew w terapii logopedycznej, jak kształtować emocjonalność dzieci poprzez słuchanie muzyki klasycznej; przedstawia funkcję muzyki w rozwijaniu aktywności dzieci z zespołem Downa. Publikacja jest niezbędna dla nauczycieli, logopedów i rodziców, którzy chcą przez sztukę rozwijać nieograniczone możliwości dziecka i kształtować jego osobowość oraz postawy moralne.

 

Obecność sztuki w naszym istnieniu jest z jednej strony oczywista, gdyż i dostęp do niej wydaje się łatwy, i wielość form pozwala na indywidualne wybory. Jednak owa dostępność przez samo jej bycie jest pozorna. Prawdziwe obcowanie ze sztuką wymaga uczenia się rozumienia form, w których jest prezentowana, oraz uczenia się „zdziwienia estetycznego” dziełem, będącego prawdziwą wartością dla człowieka. Wpływ więc sztuki na to, jakimi się stajemy, może zaistnieć tylko wtedy, gdy poprzez własną aktywność będziemy jej doświadczać (M. Go-łaszewska, za: Ferenc, 2002). Zatem edukacja artystyczna jest elementem niezbędnym dla obcowania ze sztuką, dla korzystania z jej wszystkich wartości i dobrodziejstw. Jednym z tych dobrodziejstw są jej specyficzne właściwości, pobudzające funkcjonowanie zarówno intelektu, jak i sfery uczuciowej, kształtujące światły umysł i poczucie piękna, wtapiające się w kształtowanie postaw moralnych.

Procesy edukacyjne, doskonalone przez kolejne pokolenia nauczycieli i naukowców, nie poddają się łatwo badaniu i opisowi, podlegając stałym przekształceniom wynikającym z oczywistości zmian w każdym aspekcie życia. Ta różnorodność i zmienność zjawisk edukacyjnych i kulturowych jest zarówno trudnością, jak i sprzymierzeńcem w pracy pedagoga, terapeuty, badacza. Z jednej strony utrudnia tak poszukiwane uogólnienia teoretyczne, z drugiej zaś daje nieograniczone możliwości form kontaktu ze sztuką, wyposażając nauczycieli w zakres możliwości, z których mogą czerpać bez względu na to, z jaką grupą dzieci lub młodzieży pracują. Obserwuje się więc coraz więcej działań praktycznych i dociekań badawczych, w których wartości sztuki mogą służyć edukacji i terapii.

Tom, który oddajemy do rąk czytelnika, jest właśnie dowodem na możliwości sztuki w zastosowaniach edukacyjnych i terapeutycznych, ukazuje ową różnorodność zarówno w sposobie prezentacji, charakterze, jak i zawartości treściowej. „Sztuka nie przynależy – jak zbyt często utrzymywano – do hipotetycznego, nieuchwytnego, intuicyjnego, prywatnego i niekomunikowalnego świata, lecz [...] jest symbolicznym sposobem ekspresji, wyposażonym we własną logikę, aczkolwiek głęboko odmienną od logiki języka dyskursywnego, o własnościach poddających się doskonale analizie” (Langer, za: Fubini, 2002, s. 370) . Próby analiz tych bardzo skomplikowanych procesów, w których nauczanie w naturalny sposób przenika terapię, jeszcze rzadko podejmowane w badaniach naukowych, już widzimy w działaniach praktycznych. Pomimo ich poszukiwawczego charakteru wnoszą one do praktyki edukacyjneji terapeutycznej specyficzny niepokój, stymulujący dalszy wysiłek wszystkich zainteresowanych w tym procesie – nauczycieli, terapeutów, psychologów i oczywiście samych wychowanków. Zachęcając do lektury i refleksji, mamy nadzieję, że każdy z czytelników zostanie właśnie w ten sposób „zaniepokojony”.

 

 

 

Polecamy również z tej kategorii:

Inne książki tego autora: