Starość między tradycją a współczesnością (wersja papierowa)

Mówią, że starość nie radość. Może i maja rację, a może po prostu nie znają teorii, nakazujących traktować wiek podeszły jako nowy okres rozwojowy, o odmiennych możliwościach i innych niż dotychczas zadaniach. Niewątpliwym atutem starości jest mądrość, ujmowana jako suma życiowych doświadczeń. Niech nikt więc nie myli idei uniwersytetu trzeciego wieku z pomysłem, by sadzać seniorów w szkolnej ławie! Edukację należy tu rozumieć nie jako budowanie pewnego zasobu wiedzy i wyposażanie w zestaw społecznie pożądanych umiejętności, lecz raczej jako poszerzanie i aktualizowanie wiedzy/umiejętności już posiadanych. Tym samym uniwersytety te stają się miejsce wymiany doświadczeń z młodszą generacją, walnie przyczyniając  się do integracji międzypokoleniowej.

Starość. Między tradycją a współczesnością stanowi pewnego rodzaju relację, będąc zbiorem artykułów i referatów wygłoszonych podczas międzynarodowej konferencji, jaka odbyła się we wrześniu 2015 r. w Lublinie, wieńcząc spotkanie członków zarządu AIUTA – Międzynarodowego Stowarzyszenia Uniwersytetów Trzeciego Wieku (Association Internationale des Universités du Troisième Âge). Zbiór prezentowanych czytelnikowi tekstów został podzielony na cztery bloki tematyczne: Starość jako potencjał, Edukacja w okresie późnej dorosłości – teoria i praktyka, Uniwersytety trzeciego wieku w świecie, Uniwersytety trzeciego wieku – doświadczenia polskie. Takie ukierunkowanie tematyczne pozwala połączyć w jednym tomie wielopłaszczyznową refleksję teoretyczną nad starością z analizą konkretnych rozwiązań praktycznych, stosowanych w różnych zakątkach świata. Także i polski czytelnik z pewnością odnajdzie tu odpowiedzi na wiele z nurtujących go pytań.

Oby oddany do rąk czytelnika tom był zachętą do oglądu zmieniającej się rzeczywistości społecznej, do spojrzenia na proces uczenia się przez całe życie z innej niż polska perspektywy, a także do poszukiwania odpowiedzi na wciąż otwarte pytania: Na ile znamy i rozumiemy sytuację osób starszych? W jakim stopniu społeczna i profesjonalna odpowiedź na potrzeby edukacyjne i na inne rodzaje aktywności osób starszych jest adekwatna i skuteczna?

 

Edukacja w okresie późnej dorosłości, jako forma uczestnictwa społecznego osób starszych, jest doświadczeniem społecznym będącym odpowiedzią na potrzeby i wyzwania szybko zmieniającego się świata. Powstałe w 1975 r. Międzynarodowe Stowarzyszenie Uniwersytetów Trzeciego Wieku (AIUTA) skupia autorytety gerontologiczne i przedstawicieli uniwersytetów trzeciego wieku ze wszystkich kontynentów. Rozpoznanie i uznanie dla doświadczenia osób starszych i ich aktywnego uczestnictwa w życiu społecznym, jako zintegrowanych, pełnoprawnych i aktywnych obywateli, jest największym priorytetem w działaniach stowarzyszenia, które uznawane jest m.in. przez WHO, UNESCO, ONZ, Międzynarodowe Biuro Pracy oraz Radę Europy. AIUTA pełni rolę międzynarodowego eksperta w zakresie problematyki gerontologicznej. Członkowie AIUTA spotykają się dwa razy w roku na konferencjach i sympozjach naukowych. Zorganizowana w 2015 r. konferencja naukowa w Lublinie była trzecim w ponad 40-letniej historii UTW spotkaniem przedstawicieli tego stowarzyszenia w Polsce. W publikacji Starość. Między tradycją a współczesnością zaprezentowano najciekawsze wystąpienia członków AIUTA wygłoszone podczas tego kongresu, w którym udział wzięli przedstawiciele UTW z całego świata – z kilkunastu krajów z czterech kontynentów.

Małgorzata Stanowska, Wiceprezydent Stowarzyszenia AIUTA

 

Książka dostępna w wersji  papierowej i elektronicznej - ebook. 

Pobierz darmowy fragment w formacie ebook: ePub i MOBI:  

 

                              

 

 

Polecamy również z tej kategorii: