Wodnik ze Starego Lasu (wersja papierowa)

cd. recenzji:

 

Wydawnictwo Impuls wydało dwie książeczki z opowieściami, w których w życie bohaterów – dzieci – wkraczają istoty baśniowe. Zosia spotyka księcia elfów, Maks – wodnika.

W tradycyjnych przekazach, znanych z folkloru ani spotkanie z elfem, ani z wodnikiem nie wróżyło niczego dobrego. W książkach Anety Noworytej jednak, stworzenia te występują w tych spopularyzowanych przez literaturę dziecięcą postaciach, z którymi człowiek, zwłaszcza niedorosły, może się zaprzyjaźnić. Ich przedstawienie nie służy przestraszeniu dziecka, przeciwnie – idei oswojenia przyrody. Tajemnicze lasy i oddalone od domostw człowieka jezioro są domem elfa Filipa, wodnika Zawiłka. Stworzenia te pokazują swoje dzikie światy, jawiące się jako zakątki przyjazne, choć nieznane ludziom. Dzieci czują się w nich bezpiecznie. Zosia, kiedy przypina elfie skrzydełka, zapomina o smutku, Maks świetnie bawi się wśród rusałek. W obu książkach pojawia się postać Natury – mądrej władczyni, której prawom podporządkowani są ludzie i leśne stworzenia. Jej zasady należy poznać i zaakceptować, choć nie zawsze jest to proste. Trudno pogodzić się z odejściem ukochanego towarzysza zabaw, z przemijaniem.

Poznawanie i zawieranie przymierza z przyrodą to cenne aspekty książek Noworytej. Opowieści mówią też o przyjaźni, sprawiającej, że życie nabiera różnorodnych barw.

Fabuły nie wykraczają poza schemat powiastek dla dzieci, autorka nie wprowadza postaci, których czytelnik nie mógłby poznać już w innych książkach, właściwie nie proponuje niczego nowego. Jednak obie książeczki zadziałają pozytywnie na wyobraźnię dziecka, prowadząc je w świat pełen dobrych stworzeń, cieszących się z przemian pór roku, dóbr, jakie oferuje przyroda, wzajemnej obecności.

 

Justyna Polakowska

http://www.lolipop.pl/?pageindex=book&s=138

Polecamy:    http://anetanoworyta.blox.pl/html