Wytyczne starszoharcerskie (wersja papierowa)

Seria wydawnicza „Przywrócić Pamięć” ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911–1946.
Reprint z 1939 r. "Wytyczne starszoharcerskie".

Fragment publikacji:

Zjazd starszego harcerstwa, który się odbył w roku 1936 nad jeziorem Narocz, dał starszemu harcerstwu wytyczne ideowe, organizacyjne i programowe, określił bliżej obowiązki, które wypływają z prawa harcerskiego, nakazał zespolenie ruchu starszoharcerskiego przez zbliżenie się kręgów i prowadzenie wspólnej pracy w kuźnicy harcerskiej, uznał za konieczne skierować pracę starszoharcerską ku najpilniejszym zadaniom chwili obecnej, jak ku wzmocnieniu obronności Rzeczypospolitej, osiągnięciu i utworzeniu niezależności gospodarczej, ku podniesieniu poziomu kultury i oświaty szerokich mas ludności.

Próby lat 1936—38 pozwoliły nam stwierdzić, że kierunek wytycznych naroczańskich jest trafny. Wiemy o tym wszyscy: w kręgach, chorągwiach i Głównej Kwaterze. Skoro się tak utwierdziliśmy co do obranej drogi — podążamy nią raźno!

„Wytyczne Starszoharcerskie“ mają nam pomóc, przez wskazanie kierunku pracy starszoharcerskiej. Szczegółowy zaś program kręgu, czy środowiska starszoharcerskiego, zorganizowanego w kuźnicy, musi być opracowany samodzielnie, odpowiednio do potrzeb i możliwości miejscowych.

Cele, do których zmierzamy, są trudne do osiągnięcia, ale nie wolno nam od nich odstępować. Prowadzą one bowiem do rozwoju ruchu starszoharcerskiego, a w szczególności do zwiększenia jego przydatności w służbie Polsce.

Wydział Starszego Harcerstwa G. K. H.