Wzajemne społeczne reprezentacje zawodowych kuratorów sądowych do spraw dorosłych i ich podopiecznych (wersja papierowa)

Przedmiotem niniejszej pracy doktorskiej są zagadnienia z zakresu kilku dyscyplin, a w szczególności prawa i pedagogiki, i zaprezentowanie jedynie wyników badań winno być potraktowane jako niewystarczające oraz w uzasadniony sposób odczytane jako zbyt skrótowa próba odpowiedzi na postawione pytania badawcze. W pracy autor przedstawia poszczególne zagadnienia (metodologia wywiadu rozumiejącego, teoria społecznych reprezentacji, instytucje prawa itd.), które same w sobie, a konkretnie sposób ich opisu nie będą mogły być określone jako oryginalne, jednak ich połączenie oraz to, że zabiegi powyższe mają na celu odpowiedzenie na pytania do tej pory nie stawiane, uzasadnia przyjęty sposobu postępowania.

Chcę odpowiedzieć na pytanie: Jakie są wzajemne społeczne reprezentacje zawodowych kuratorów sądowych do spraw dorosłych i ich podopiecznych?

Problem badawczy niniejszej rozprawy wyraża się w pytaniu: Jakie są wzajemne społeczne reprezentacje zawodowych kuratorów sądowych do spraw dorosłych i ich podopiecznych? Wypływają z niego następujące pytania:

1.    Jaka jest treść społecznych reprezentacji zawodowych kuratorów sądowych do spraw dorosłych i ich podopiecznych?

2.    Jakie są elementy centralne społecznych reprezentacji zawodowych kuratorów sądowych do spraw dorosłych i ich podopiecznych?

3.    Jakie są elementy peryferyjne społecznych reprezentacji zawodowych kuratorów sądowych do spraw dorosłych i ich podopiecznych?

Praca składa się z następujących części.

W pierwszej części staram się uchwycić znaczenie relacji kurator – podopieczny w różnych wymiarach oraz przybliżyć kontekst historyczny, tj. narodziny instytucji kurateli, w szczególności postać pierwszego kuratora Johna Augustusa. Idealnym stanem byłaby taka sytuacja, w której można czytać dany tekst w kilku miejscach naraz. Niestety, nie jest to możliwe. Na początku opisuję więc wymiar historyczny, a potem prawny ze względu na to, że inicjuje (wymusza) powstanie relacji. Następnie opisuję wymiar filozoficzny (aby dokonać próby zobrazowania kontekstu), pedagogiczno-resocjalizacyjny (ze względu na sferę, w której osadzona jest relacja kurator – podopieczny), a na koniec emancypacyjne konteksty kurateli. Należy już we wstępie odnotować, że choć sfery te opisują odmienne wymiary owego związku kurator – podopieczny, to zachodzą tu relacje łączności.

Kolejna część dotyczy kluczowego dla konstruowanej pracy badawczej zjawiska społecznych reprezentacji, perspektywy zrodzonej na gruncie psychologii społecznej. W części tej przedstawię zagadnienia kluczowe dla wspomnianej teorii w połączeniu z metodologią badań.
Ostatnia część zawiera prezentację i dyskusję wyników badań. Pracę kończą konkluzje, których podstawą jest zgromadzony materiał empiryczny i jego interpretacje.

Z recenzji dr hab. Renaty Szczepanik, prof. UŁ

Rozprawa doktorska Aleksandra Cywińskiego […] to wartościowa i oryginalna praca z punktu widzenia przyjętej perspektywy teoretyczno-metodologicznej oraz dzięki trafnie dostrzeżonemu problemowi badawczemu i wynikom badań. Autor uważnie formułuje swoje sądy na podstawie reprezentatywnej i wyczerpującej literatury, stosuje przekonujące argumentacje oraz operuje poprawnym i czytelnym językiem.