Z ŻYCIA OBOZOWEGO SKAUTÓW (wersja papierowa)

Seria wydawnicza „Przywrócić Pamięć” ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911–1939.

Reprinty: reprint wydania, [19313]. "Z ŻYCIA OBOZOWEGO SKAUTÓW".

Coraz bardziej rozpowszechniający się ruch skautowski w całej Europie, przeszedł i do nas i rozwija się bardzo pomyślnie. Wiedząc, jak bardzo interesują się tym ruchem nasi czytelnicy, dajemy tu szereg opowiadań obozowych oraz różne rady i wskazówki podług Baden Powell’a, twórcy skautingu angielskiego. Opowiadania te ujęte są w formę wspomnień jednego ze skautów, który wraz z kolegami od niedawna znajduje się w obozie skautów, pozostającym pod komendą kapitana Dicka.

— — — — — — — — — — — — —

Obudziwszy się wcześniej od mych towarzyszy, rozmyślałem o przyjemnościach życia obozowego, przebiegały mi po głowie opowiadania Dicka, wszystkie związane ściśle z obowiązkami wywiadowcy lub skauta, gdyż nazywają nas tak i tak. Przyszła mi też na myśl ta piękna chwila, gdyśmy składali przysięgę. Wszyscy obnażyliśmy głowy, wznieśliśmy prawe ręce do góry, dłonią naprzód, wielkim palcem dotykając małego, zaś trzy pozostałe stały do góry.

(Takim bowiem jest znak wywiadowców, ich ukłon). A potem powtarzaliśmy za Dickiem wzruszeni i przejęci: «Przyrzekam pod słowem honoru, że będę wypełniał obowiązki swe względem Boga i króla; będę robił wszystko, co jest w mej mocy, by pomagać bliźnim; znam prawa wywiadowców i będę im posłusznym».

Stanęła mi też żywo w myśli dewiza: «Pierwsza myśl o ojczyźnie, druga o sobie», a dalej:
«Bądź gotów!»

Dumania przerwał mi sygnał, wzywający do wstawania. Po jakimś czasie zajęliśmy się ćwiczeniami fizycznemi, które zostały przerwane przeraźliwym okrzykiem:
—    Pali się!...

Rozejrzeliśmy się wokoło i rzeczywiście, nad dachem jednej z ferm ukazał się słup dymu, a wkrótce potem krwawe języki płomieni.
Pędem rzuciliśmy się w tamtą stronę i rozepchnąwszy tłum, otaczający bezradnie płonący budynek, rozpoczęliśmy ratunek.
Donośnym głosem wydawał nam Dick komendę, a my zgodnie i sprawnie wykonywaliśmy jego rozkazy.
To też po upływie krótkiego stosunkowo czasu pożar został opanowany, a szkody wyrządzone ograniczyły się do spalenia dachu, okien i trochy sprzętów.
Uradowany z tak nieznacznych stosunkowo szkód, fermer dziękował nam gorąco i prosił, ażebyśmy brali z ogrodów jego, co tylko chcemy. Podziękowaliśmy mu za wszystko, i po krótkim odpoczynku wracaliśmy w szeregach do naszego obozu.

Oprócz strat materjalnych, wynikłych wskutek pożaru, okazało się, że w powstałej przytem panice, znaczne uszkodzenia cielesne poniosła mała, ośmioletnia córeczka jednego z okolicznych fermerów. O tem to właśnie mówić z nami zaczął Dick podczas drogi powrotnej.

—    Corocznie ginie kilka istnień ludzkich wskutek paniki, wynikłej z przyczyn bagatelnych, którym możnaby z łatwością zapobiedz, jeżeliby przytem jedna lub dwie osoby zachować zdołały przytomność umysłu. Raz wieczorem, przed dwoma laty, na parostatku w New-Yorku, jeden z pasażerów łapał kraby. Dla żartu puścił jednego z nich na pokład. Krab przyczepił się do znajdującego się tam kota. Ten zapiszczał i skoczył w sam środek gromadki uczennic jednej ze szkół, odbywających przejażdżkę. Dziewczynki z krzykiem rozbiegły się w różne strony. To wywołało panikę wśród setek pasażerów, znajdujących się na parostatku.

Zaczęli biegać po pokładzie, popychać się, przyczem nacis­nęli na poręcz, ta się złamała i około ośmiu osób wpadło do wody. Zanim można było przystąpić do ratowania ich, porwał je prąd i wszystkie utonęły... więcej przeczytacie w książce. Zapraszamy!


POLECAMY HARCERSKI KATALOG 2015 W IMPULSUE <TUTAJ>

Polecamy również z tej kategorii:

Inne książki tego autora: