Źródła sukcesu pedagogicznego animatorów kultury muzycznej (wersja papierowa)

Książka Źródła sukcesu pedagogicznego animatorów kultury muzycznej. Studium przypadków składa się z dwóch części tematycznych. Część pierwsza, opisująca kontekst teoretyczno-metodologiczny, zawiera trzy rozdziały. Pierwszy z nich, Animacja kulturalna – geneza, pojęcie, funkcje, traktuje o upowszechnianiu kultury, edukacji kulturalnej, animacji kulturalnej i jej organizatorze, czyli animatorze kultury, oraz prezentuje wyniki wybranych najnowszych badań naukowych dotyczących działalności animatorów kultury w Polsce. W drugim rozdziale, Bieg ludzkiego życia w perspektywie badań biograficznych, przedstawiona została istota faz i biegu życia człowieka, rola zdarzeń krytycznych i osób znaczących w biografii oraz wybrane badania naukowe prowadzone w perspektywie biograficznej. Część teoretyczną zamyka rozdział Sukces – jego wymiary, pola i źródła. W dwóch podrozdziałach o sukcesie osobistym i zawodowym omówione zostały terminy, pojęcia, wymiary i źródła sukcesu na podstawie literatury psychologicznej, pedagogicznej, socjologicznej i dotyczącej nauk o zarządzaniu.

Część druga publikacji, stanowiąca analizę i prezentację badań empirycznych, opisuje drogi kariery animatorów kultury muzycznej Pomorza Zachodniego. Składają się na nią cztery rozdziały. Pierwszy, Animatorzy kultury muzycznej Pomorza Zachodniego, zawiera charakterystykę kultury muzycznej tego regionu, jej krótki zarys historyczny, opisuje przemiany po transformacji polityczno-ustrojowej, obecny amatorski ruch artystyczny na tym terenie oraz przedstawia program przeprowadzonych badań. Rozdział drugi, Zdarzenia krytyczne zmieniające bieg kariery zawodowej, przedstawia kluczowe wydarzenia odczytane z biografii animatorów pracujących w tym środowisku. Uporządkowane są one w podrozdziałach dotyczących punktów zwrotnych w życiu osobistym, związanych z działalnością muzyczną, a także tych o charakterze społeczno-polityczno-ekonomicznym.

Trzeci rozdział, Zdarzenia przełomowe w sferze aktywności animacyjnej, opisuje krytyczne decyzje osobiste, związane zarówno z edukacją, jak i z wyborem drogi zawodowej. Wszystkie wyodrębnione zdarzenia krytyczne i podjęte pod ich wpływem decyzje rozmówców zanalizowane zostały włącznie ze współwystępującym z nimi kontekstem społecznym: kulturą, edukacją estetyczną, szkołą, rodziną i środowiskiem pracy.

W czwartym rozdziale, Sukces jako istotny czynnik pracy animatorów kultury muzycznej, zawarte zostały osobiste definicje sukcesu podmiotowego konstruowane przez narratorów oraz charakterystyki czterech typów animatorów kultury muzycznej. Wyłonione zostały one po zastosowaniu kryterium subiektywnego pojmowania i odczucia sukcesu podmiotowego przez badane osoby i analizie ich specyficznych dróg życiowych i edukacyjnych oraz doświadczeń animacyjnych. Porównanie sukcesu pedagogicznego podmiotowego z przedmiotowym pozwoliło odnaleźć związek pomiędzy nimi dla każdego z wyodrębnionych typów.

Całość książki zamykają Zakończenie – wnioski, perspektywy, postulaty, Bibliografia, Netografia oraz Aneks. W Aneksie znajdują się dane dotyczące chórów i zespołów regionu szczecińskiego, przedstawione w chronologii powstawania, informacje o chórach szkolnych biorących udział w programie „Śpiewająca Polska” w regionie szczecińskim i koszalińskim, a także dane liczbowe pozyskane z Kurii Archidiecezji Szczecińsko-Kamieńskiej na temat zespołów muzycznych działających przy parafiach.

 

---

 

Monografia dotyczy mechanizmów osiągania sukcesów w zakresie animacji kultury muzycznej. W celu rozstrzygnięcia przyjętego problemu badawczego zastosowałam badania jakościowe i metodę biograficzną. Analizie poddałam biografie osób inicjujących, organizujących i realizujących aktywność muzyczną amatorów w czasie wolnym w grupach muzycznych (zespołach, orkiestrach, chórach). Wyodrębniłam z przebiegu życia rozmówców zdarzenia krytyczne warunkujące ich karierę zawodową oraz działalność w zakresie animacji kultury, łącznie z kontekstem ich społecznego funkcjonowania. W narracjach animatorów przeplatały się wątki związane z edukacją estetyczną, w tym muzyczną, kulturą muzyczną oraz środowiskiem społecznym, w którym działali i działają obecnie.

Stosując kryterium subiektywnego odczucia sukcesu podmiotowego badanych osób, analizując ich specyficzne drogi życiowe, trajektorie edukacyjne oraz doświadczenie animacyjne wyodrębniłam cztery typy animatorów kultury muzycznej – Artystę, Hobbystę, Misjonarza i Realistę. Analiza wykazała związek między pedagogicznym sukcesem podmiotowym a przedmiotowym. Zbieżność ta zachodzi w trzech przypadkach – u animatora Hobbysty, Misjonarza i Realisty.

Każdy z przedstawionych modeli animatora kultury muzycznej osiągnął sukces pedagogiczny we wprowadzaniu w kulturę muzyczną, jednak każdy inną drogą, posługując się innymi środkami i priorytetami. Każdy z nich skupia przy sobie grupę ludzi, będąc autorytetem w dziedzinie muzyki i spełniając wiele ról – między innymi pośrednika między grupą a sztuką, przewodnika po kulturze, edukatora, wychowawcy, terapeuty, organizatora czasu wolnego. Każdy typ animatora posiada przewodnią cechę osobową, przyciągającą innych ludzi: Artysta - maestrię, Hobbysta - pasję, Misjonarz - entuzjazm, a Realista - profesjonalizm.

Zastosowanie badań biograficznych w celu poznania przebiegu życia i kariery zawodowej animatora kultury muzycznej, uświadamia kandydatom do tej funkcji oraz osobom odpowiedzialnym za kształcenie i wspomaganie w rozwoju już pracujących animatorów, że ich rola oraz sam proces stawania się animatorem kultury jest złożony i wieloaspektowy. Wszystkie problemy, trudności i aspekty pracy, jakie wskazywali działający z sukcesem animatorzy mogą stać się drogowskazem dla organizatorów kształcenia na uczelniach artystycznych. Cennych tropów dostarczyły - wydobyte z narracji animatorów kultury muzycznej odnoszących sukces - wątki związane z ich wczesnymi doświadczeniami muzycznymi, kompetencjami dotyczącymi pracy zawodowej i działalności animacyjnej oraz pożądanymi dyspozycjami osobowościowymi. Analiza wypowiedzi skutecznych organizatorów edukacji pozaformalnej wykazała, że cechuje ich inicjatywa, kreatywność, pomysłowość w poszukiwaniu dla siebie satysfakcjonującego zajęcia oraz odwaga w podejmowaniu ryzyka. Posiadają umiejętność pozyskiwania funduszy na działalność artystyczną dla zorganizowanego samodzielnie zespołu. Dysponują gotowością samokształcenia, ale także umiejętnością kierowania ludźmi i swoim własnym życiem. Widzą konieczność refleksji nad własną praktyką, odporności psychicznej i poczucia własnej skuteczności. Niezmiernie ważne w działalności animatora kultury muzycznej jest także pozytywne nastawienie do wszystkich zainteresowanych edukacją muzyczną, również do tych osób, które są notorycznie z niej wykluczane, czyli „pokolenia osób 60+” oraz niepełnosprawnych.

Monografia Źródła sukcesu pedagogicznego animatorów kultury muzycznej jest unikalną pozycją analizującą biografie skutecznych organizatorów formalnej i pozaformalnej edukacji muzycznej na płaszczyźnie pedagogiki kultury.

 

 

 

 

 

 

Polecamy również z tej kategorii: