Wychowanie harcerskie (wersja papierowa)

Seria wydawnicza „Przywrócić Pamięć” ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911–1946. 

Reprint wydania z 1939 roku "Wychowanie harcerskie"

Słowo wstępne

Przyglądając się pracy harcerskiej i sam biorąc w niej czynny udział od lat kilkunastu, zdawałem sobie sprawę z trudności, na jakie napotykają wychowawcy harcerscy. Wypływają ono bardzo często z jej nierozumienia, albo zgoła złego pojęcia o niej. Wokół bowiem odnosiłem wrażenie, że nie rozumie się celu wielu harcerskich czynności wychowawczych i ich wzajemnego związku. Cała praca jest w mniejszym lub większym stopniu improwizacją, która, niestety, w dziedzinie wychowania harcerskiego obecnie jest półśrodkiem, bo zawiera w sobie brak planu i celu wychowawczego. Działanie pełną świadomością środków i celów staje się dzisiaj jedyną rzeczywistością wychowania harcerskiego. Mało jest ludzi, obdarzonych zdolnością wychowywania i dlatego refleksja pedagogiczna staje się w tym względzie niezastąpiona.
Postanowiłem więc zdobyć się na refleksję pedagogiczną harcerstwa jako metody wychowawczej i dać pewną całość zagadnień, związanych z wychowaniem harcerskim.

Po bardzo przychylnym ustosunkowaniu się do tego zagadnienia Dr. Zygmunta Kukulskiego, profesora pedagogiki na Kat. Uniwersytecie w Lublinie, gdzie odbywałem studia w zakresie pedagogiki, przystąpiłem do opracowania niniejszej rozprawy, jako pracy magisterskiej, która obecnie ukazuje się w drukowanej formie.

Wiele zagadnień można by poruszyć pod etykietą wychowania harcerskiego i pod różnymi aspektami je rozpatrzyć. Uważałem za najwłaściwsze zacząć od życia, od momentów, które stworzyły harcerstwo: jest to jego historia, jako część wstępna i orientująca w całości zagadnienia.

Najważniejszym zagadnieniem wydał mi się problem harcerstwa jako samodzielnej metody wychowawczej, a później jako prądu wychowawczego dzisiejszej pedagogiki, którego wyższość stanowi to, że jest on metodą wyrosłą konsekwentnie z życia, a nie z teorii czy częściowych prób.

Jako prąd dzisiejszego wychowania winien wyjść on poza ramy życia organizacji i objąć szerokie masy wychowawców i młodzieży, co w skutkach dałoby to, co nazywa się uharcerzeniem. I ten problem rozważyłem.

Nie chcę tych zagadnień traktować oddzielnie jako zupełnie odciętych od dzisiejszego wychowania — odwrotnie, chcę je zbliżyć, topiąc wychowanie tradycyjne w nurtach wychowania harcerskiego.
Konsekwentnie więc rozumiem pod pojęciem „harcerski” te wszystkie możliwości oddziaływania wychowawczego poza ramami harcerstwa jako organizacji, które są zgodne w formach i treści z tym pojęciem.

Zdaję sobie sprawę, że ujęcie zagadnień pracy niniejszej może nie odpowiadać oczekiwaniom, jakie poszczególni czytelnicy opieraliby na tytule książki, tym nie mniej może ona stać się pożyteczna w codziennej pracy harcerskiej, a dla wielu być pobudką do podjęcia prac naukowych nad wychowaniem harcerskim.
Szczerze dziękuję Prof. Dr. Zygmuntowi Kukulskiemu za wiele cennych wskazówek przy pisaniu pracy oraz za podjęcie trudu jej wydania.

Dalej wyrażam podziękowanie za cenne wskazówki i przeglądnięcie rękopisu, profesorowi Kazimierzowi Juszczakowskiemu, działaczowi harcerskiemu, dr. Władysławowi Szczygłowi, instruktorowi harcerskiemu z Krakowa, mgr. Dymitrowi Senatorskiemu, harcmistrzowi, instruktorowi harc. przy Kuratorium O. S. Lub., oraz profesorowi mgr. Mieczysławowi Stagrowskiemu.

Za pomoc finansową w wydawnictwie dziękuję hm. Tadeuszowi Kozłowskiemu, Komendantowi Chorągwi Harcerzy w Lublinie. Nakoniec profesorowi Zygmuntowi Tołwińskiemu prawdziwie jestem wdzięczny za przeprowadzenie całkowitej korekty.

Autor
Lublin, w grudniu 1938 r.

 

Polecamy całą serię Przywrócić Pamięć  <TUTAJ>

Polecamy również z tej kategorii: